Opowieści 1.15

1.15  Któregoś dnia Krysia wychodząc z pracy dźwigała dwie torby z zakupami zrobionymi rano przed pracą.

Pan Ludwik zagadał:

- A może ja pani pomogę, pani Krysiu?...... Może podwiozę panią samochodem?

Krysia była bardzo ładną kobietą. Wszystkim się podobała. Mężczyźni zwracali na nią uwagę.

Ona doskonale wiedziała o tym.

 Odpowiedziała:

- Dziś  mam bardzo ciężkie te torby , więc byłabym bardzo wdzięczna.

Ludwik był bardzo opiekuńczym wobec młodszej od siebie koleżanki z pracy.

Wziął torby i wstawił do bagażnika. Oboje wsiedli i odjechali.

 - A w którym bloku pani mieszka? - spytał jadąc.

 Ona odpowiedziała:

- Pod dziesiątym. Ten ostatni w drugim rzędzie. 

Pan Ludwig zatrzymał samochód, wyjął siatki z bagażnika i spytał:

- A może pomogę te zakupy wnieść pani do mieszkania?

Odrzekła:

- Byłabym bardzo zobowiązana, ale ja mieszkam aż  na trzecim piętrze . ..To jest druga klatka.

Idąc rozmawiali. Krysia:

- Muszę coś ugotować, a potem będę musiała pomóc mojemu Kubusiowi w matematyce. Ostatnio ma kłopoty w niej.

Na to Ludwik:

- Mogę mu potłumaczyć, a pani zajmie się obiadem.Dla mnie to żaden kłopot. Ja kiedyś bardzo lubiłem matematykę i podobno byłem bardzo dobry z przedmiotów bardzo ścisłych.

- Nie będę pana fatygować.- mówi Krysia. Pan ma swoją rodzinę i swój dom.

- Zrobię to z największa przyjemnością.- rzekł. A moja rodzina?..... No cóż.... Każdy ma swoje zajęcia. Chyba nawet nie zauważą, czy jestem, czy mnie nie ma w domu.

- A co na to pana żona ? - wtrąciła Krysia. Nie wraca pan do domu prosto po pracy.

- W tym już moja głowa. Niech pani o tym nie myśli.

Weszli do mieszkania. Krysia się odezwała do syna. :

- Kuba, to jest pan Ludwig z mojej pracy. On jest dobry z matematyki i może ci pomóc.

Z pokoju wyszedł  drobny  chłopiec około 11 lat i grzecznie powiedział:

- Dzień dobry panu.

Krysia przeszła z torbami do kuchni.