1.20. Po powrocie pan Jakubowski poszedł do prezesa.
Prezes od drzwi pyta:
- No i co szanowna PZPR chciała od pana ?
Jakubowski odpowiedział:
- To... o to samo z córką. Zagrozili, że wyrzucą mnie z partii, za tolerowanie w domu wrogich działań wobec partii i ustrojowi państwowemu.
Nie wiem skąd córka miała taki wierszyk. Powiedziałem im, że chyba przywiozła z wyjazdu na ferie zimowe lub z kolonii dla dzieci. A swoją drogą....... to ta nauczycielka to dobra znajoma rodziny. Bywała u nas w domu, przychodziła do mojej żony, a jednak doniosła do partii. Nigdy bym się nie spodziewał tego po niej. Wydawała się taka rozsądna, solidna i ludzka. A jednak.....
Prezes :
- I co pan teraz zrobi?
Na to Jakubowski:
,- Ja? ...A co ja mogę? Muszę czekać. Mają do jutra podjąć decyzję, czy wyrzucą mnie z partii.
Prezes wyciszonym głosem dodał:
Takie teraz mamy czasy. Powiem panu w tajemnicy. Ostatnio byłem w powiatowym komitecie partii i przewodniczący do mnie powiedział:
- Towarzyszu prezesie! Co wy tam u siebie nic nie robicie! Ile osób z pana zakładu rok temu chodziło do kościoła tyle nadal chodzi. Mało się staracie!
Jak pan widzi oni wszędzie maja swoich ludzi, którzy działają.
Po chwili prezes dodał:
- Ale powie mi pan ten wierszyk?
Obaj się uśmiechnęli. Mam tu tą kartkę. Zaczął czytać;
" Socjalizmu się nie lękaj,
mało pracuj dużo stękaj,
Nie ryzykuj, nie podskakuj.
Siedź na dupie i przytakuj.
A gdy przyjdzie trzecia bierz kapotę
sraj na szefa i robotę.
Tak dożyjesz starczej renty
nigdy w dupę nie kopnięty.
A gdy przyjdzie życia kres
powiesz wszystkim
Srał was pies."
- No tak to jest z tymi dzieciakami. Nigdy nie wiadomo co one zrobią.-powiedział prezes.
Prezes trochę rozładował napięcie, ale Jakubowski i tak był zdenerwowany. Oczekiwał do jutra na decyzję w sprawie karnego wyrzucenia go z partii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz